The Mob Goes Wild

Ι.

Άγρια σκυλιά, κυνηγετικά όπλα, αστυνομικοί και φύλακες κάθε είδους σας παραμονεύουν. Νιώθετε στήν πλάτη σας ένα μαχαίρι που σας διατάσσει να ξεκουμπιστείτε, γρήγορα, ακόμα πιο γρήγορα. Και όμως είναι μέσα στήν ίδια σας τη χώρα πού συμβαίνουν όλα αυτά και όχι σέ μια "ξένη χώρα".

Αλλά ποιοί είναι αυτοί οι αγροίκοι που σας μοιάζουν, που μιλούν τη γλώσσα σας, ντύνονται, τρέφονται με τον ίδιο τρόπο, και που σας καταδιώκουν σαν κοπάδι σκύλων;  Δεν είναι οι χειρότεροι έχθροί που μπορεί να έχει κανένας; Γιά τούς άλλους, μπορώ να βρώ ίσως, μια κάποια δικαιολογία, όμως δεν υπάρχει απολύτως καμιά δικαιολογία γι' αυτούς. Είναι σαν να ξαναγυρνάμε στην δεκαετία του 1940.

ΙΙ.

Εκείνη τη στιγμή ακούσαμε ένα άλλο σφύριγμα διαφορετικού ήχου και άλλης αισθητικής. Είναι εκείνος ο επίμονος Ιρλανδός δημοσιογράφος που θέτει και ξαναθέτει την ίδια ερώτηση χωρίς να παίρνει καμιά απάντηση.

Πολιτική και δημοσιογραφία έχουν αξίες ασύμβατες, καθώς ο πολιτικός "αποκρύπτει" την αλήθεια, ενώ ο δημοσιογράφος οφείλει να την ξεσκεπάζει.